XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Iparra-Hegoa gatazka Nazioarteko desarroilo arazoei buruzko Batzorde Independienteak, 1977an Willy Brandten buruzagitzapean fundatu zena,Komentatu behar dugun txostena 1979ko abenduan argitaratu zuten.
Partaideak OCDE eta Hirugarren Mundukoak ziren, gehien-gehienak gobernuan izanak edo oraino zeudenak.
Lehendakariaren hitzez, txostenak
Txostenak ematen dituen aholkuak ez dira erradikalak inondik ere; gehienak, koordinakunde berriari eta aholku-egiturei dagozkien zenbait sujerentziz aparte, nazioarteko beste batzordeek nabarmenarazi zituzten lehenago.
Puntu batzuk alde bat, hegoaldeko nekazal erreforma kasu, nazioarteko sistema osatzen duten estatuen barneko gizarte aldaketari ez zaio inportante erizten, eta asumitzen da ezen nazioarteko sistemaren egiturak garrantziko aldaketarik gabe iraun egingo duela, espezifikatzen ez diren berregituraketa batzuk gora-behera.
Perspektiba beltza giza arrazarentzat.Txostenak ematen dituen aholkuen euskarririk sendoena giza arrazarentzat antzematen den etorkizun beltza da, egungo joerak konfirmatuz gero: masen gosea, ekologi hondamendia, errekurtso eskasen agortzea militar produkzioa emendatutakoan
Problemaok arinduko lirateke noski ematen diren aholkuei jaramon eginez gero.
Hortaz, gizarterik aberatsenetatik pobreturikoenetarako
Batzordeak seinalatzen duenez, Iparraldeko estatu aberatsek, banakako salbuespenez, interes gutxi erakutsi dute transferitze horretan.
OCDEko estatuek 1978an beren Barne Produktu Brutoaren %0.35a eman dute desarroilorako laguntza ofizial gisa (horien aldean, sobietar blokekoek beren BPBaren %0.04a eman dute, eta Petrolio Esportatzailen Erakundekoek beren BPBaren %3tik gertu, Saudi Arabia, Kuwait eta Golkoko estatuek orain arteinokoan %6tik %15era eman dutelarik, eta 1978an berriz %4 edo 5a).
Kontraste dramatikoa, armen salmenta urtetik urtera $5 bilioiz emendatu bait da, eta 1979an $25 bilioiz emendatuko zela jotzen da
Brandten arabera,
Eta, diogunez, okerrera goaz.
Motibu internazionalak Batzordeak arrazoi guztiz lamentatzen ditu joera hauek, eta buelta eman diezaiegun, dei egiten du.Halabaina, ez du zergatik irauten duten galdegiten.
Orohar, txostenak ez ditu egitura instituzionalak, estatal edo pribatuak, edo nazioarteko sistemaren edo gizarte partikularren barneko botere egiturak oso sakonki arakatzen.
Txostenak ohartarazten du
Hitz ausartak, baina xuxen-xuxen zer esan gura duten argitzen ez denez, deus gutxi ulertarazten dutenak.
Esan nahi ote dute, adibidez, estatuen egitura koerzitiboak eta lehengaien eta produkzio-bitartekoen gaineko propietate pribatua ezabatu beharko litzatekeela, jendeak bere
Beren burua
Nazioarteko gizartearen problemak konpon litezke benetan, beren sustraian nork bere ikuspegia eta mentalitatea debelopatzeko ezina egongo balitz.
Zioak instituzionalak badira, berriz, arazoak zerbait gogorragoak dira eta zeharo bestelako neurriak hartu beharko dira desastrea uxatzeko.
Txostenak erakusten duenez,
Instituzio eta egituren kritika burutzeko daukaten higuinagatik okerrak misterio gisa ageri dira.
Nekez konfia daiteke horrelako analisian, edo espero egoera alda litekeenik orain, hain zuzen ere nazioarteko batzorde batek gomendapen berriak